![]() |
บทที่ ๑ บุตรชาวนา ข้าพเจ้าเกิดที่หมู่บ้านเล็กๆ ชื่อ ตักต์เสอ ทางภาคอีสานของทิเบต เกิดเมื่อวันขึ้น ๕ ค่ำ เดือน ๕ ศักราช ธิเบตปีกุน ตรงกับ พ.ศ. ๒๔๗๘ ตักต์เสออยู่ในเขตที่เรียกว่าโดคำ .... ภูมิประเทศแถบนี้งดงามมาก หมู่บ้านก็ตั้งอยู่บนที่ราบสูงน้อยๆ และดูเหมือน จะล้อมไปด้วยทุ่งนาและทุ่งข้าวสาลี พ้นที่ราบสูงออกไป ก็เป็นทิวเขาอันมีหญ้าขึ้นเขียวขจีเต็มไปหมด..... ในละแวกนั้นมีวัดมาก และยังมีศาลอีกต่างหากสำหรับไปกราบไหว้บูชา แต่ไม่มีพระอยู่ ชีวิตคนถิ่นนั้นถือเอาพระศาสนาเป็นชีวิตจิตใจ.... ผู้มีอันจะกินเป็นต้องมีที่บูชาในบ้าน ไว้สำหรับเลี้ยงพระที่สวดมนต์ให้เป็นประจำ บางครั้งก็นิมนต์พระมาเป็นเรือนร้อยให้สวดมนต์ทีละหลายวัน อังคาสพระ ถวายจตุปัจจัยไทยธรรมเป็นอย่างดี แม้คนจนก็มีหิ้งไว้พระพุทธรูปที่ในกระท่อม มีตะเกียงน้ำมันเนยจุดหน้าหิ้งไว้ เป็นพุทธบูชาตลอดเวลา... ข้าพเจ้าเกิดในครอบครัวชาวทิเบตแท้ อันแวดล้อมไปด้วยชาวบ้านอันมีคุณธรรมเหล่านี้ แม้จะตั้งรกรากอยู่ที่โดคำ แต่บรรพบุรุษของข้าพเจ้ามาแต่ภาคกลางของธิเบต...ข้าพเจ้าพอใจเสมอที่ข้าพเจ้าเกิดอยู่ในสกุลชาวนาสามัญ...ข้าพเจ้ารู้สึกอยู่เสมอว่าถ้าหากบังเอิญเกิดอยู่ในสกุลที่ร่ำรวย ข้าพเจ้าคงไม่เข้าใจความรู้สึกนึกคิดของคนสามัญทั่วไปในธิเบต |
![]() |