เด็กป่าซาบิเน่ Jungle Child

          สะสมสัตว์ ภาค 1
          
          เด็กไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนต่างก็หาเรื่องสนุกให้ตัวเอง แม้จะอยู่กลางป่าฉันก็หาจนได้ มีอยู่วันหนึ่งแม่เข้ามาในครัวและเจอฉันเอาหม้อ กระทะ ขวดน้ำมัน ผ้าเช็ดตัว มีดทำครัวดีๆ และอะไรสารพัดมาเรียงไว้เต็มโต๊ะ แม่ถามด้วยความสงสัยว่า "หนูกำลังทำอะไรน่ะ ซาบิเน่ ? "
          ฉันตอบเสียงรัวเร็วและตาเป็นประกายว่า "หนูต้องใช้ของพวกนี้ ชาวบ้านข้างนอกนั่นเอาลูกจระเข้มาแลก หนูจะเอาของพวกนี้ให้เขา "  ฉันกวาดมือไปเหนือของที่คว้ามาได้อย่างคนใจกว้าง
          "แล้วหนูจะเลี้ยงลูกจระเข้ไว้ที่ไหน ?" แม่ถามด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง
          ฉันตอบอย่างไม่ลังเลว่า "ในถังน้ำไงคะ หนูเอาน้ำใส่จนเต็มแล้ว"
          แม่หันหลังกลับเดินไปที่หน้าบ้านที่ฟายูคนนั้นรออยู่ไล่เขากลับบ้านไปดื้อ ๆ ด้วยการบอกว่า "คราวนี้ไม่แลกของด้วย"  แล้วก็กลับเข้ามาข้างในเพื่ออธิบายกฎเกณฑ์และความจริงบางอย่างในชีวิตให้ฟัง

          1.  ไม่ว่าจะทำอะไรต้องขออนุญาตก่อน
          2.  จะต้องไม่เอาของที่ไม่ใช่ของตัวเองไปแลกกับคนอื่น ( ฉันท้วงว่าในเมื่อฉันนามสกุลคูเกลอร์เหมือนกันฉันก็ย่อมมีส่วนเป็นเจ้าของ  ของที่กองอยู่บนโต๊ะนั่นด้วย  แม่ย้อนถามว่าฉันเคยใช้หม้อทำกับข้าวหรือเปล่า )
          3.   การจะเลี้ยงจระเข้ในถังน้ำเป็นเรื่องยาก
          4.  ควรจะรู้จัก เอาใจเขามาใส่ใจเรา  ลองนึกดูว่าจระเข้ตัวเล็กนั่นจะเหงาขนาดไหนเมื่อไม่มีแม่และพี่น้อง

          ฉันนึกตามที่แม่พูดด้วยความระแวง แน่นอนว่าแม่ไม่ยอมตามใจฉันในเรื่องนี้  แต่ข้อสุดท้ายทำให้ฉันยอมจำนน